ซีรีส์เลือดมังกร : กระทิง
ตอนที่ 6
หลังลอบฆ่าสุงไม่สำเร็จ ซ้งก็ถูกเล้งส่งตัวไปกบดานนอกประเทศ เพื่อกันไม่ให้มีใครสาวถึงตัว ส่วนตัวเองแล่นไปร่วมงานศพของสุง พร้อมตีหน้าโศกเศร้าราวกับเสียใจมากกับการจากไปของหัวหน้าแก๊งหงส์ดำ
ธามมาร่วมงานศพเช่นเดียวกับเล้ง พร้อมกับแก๊งเพื่อนสนิท ภรพ ทรงกลดและคณิน แต่คนที่เขาอยากเจอที่สุดคือหงส์ น้องสาวคนเล็กของแก๊ง ที่คงเสียใจมากกับการสูญเสียครั้งนี้ กระทิงหนุ่มอยู่ร่วมจนจบพิธี จึงเดินแยกจากเพื่อนๆมาปลอบใจหงส์ โดยไม่รู้เลยว่าย่าหยากับหลงบอดี้การ์ดของหงส์จะผ่านมาเห็น และแอบดูทั้งสองตลอด
หงส์หมดอาลัยตายอยาก ระบายกับธามด้วยความอึดอัด “ทำไมเฮีย...ทำไมเรื่องเลวร้ายต้องเกิดกับหงส์ หงส์ทำอะไรผิด ทำไมฟ้าดินต้องลงโทษ พรากคนที่หงส์รักไปหมด หงส์ไม่เหลือใครแล้วเฮีย ไม่เหลือใครอีกแล้ว”
“หงส์เหลือเฮียคนนี้อีกคนนะ”
ธามกางแขนรอรับ หงส์โผเข้าหาเหมือนสมัยเด็กๆ ซึมซับความรักและความหวังดีจากกระทิงหนุ่ม ที่เธอนับถือและผูกพันยิ่งกว่าฉาง พี่ชายแท้ๆ ธามโอบกอดแนบแน่น พร้อมให้คำสัญญา
“คนที่มันทำกับแปะสุง มันต้องได้รับโทษอย่างสาสม!”
ภาพธามกับหงส์กอดกันทำให้ย่าหยากับหลงถึงกับพูดไม่ออก ถึงกับเดินเหม่อลอยออกจากคนละมุมที่แอบดู แล้วเดินชนกันโดยบังเอิญ ย่าหยาเบิกตาโพลง เมื่อเห็นหน้าอีกฝ่ายชัดๆ เช่นเดียวกับหลง ไม่อยากเชื่อตาตัวเองเลยว่าจะได้เจอผู้หญิงโชคร้ายที่ชื่อจันทร์ชมพู ซึ่งเขาเคยเกือบฝังเธอทั้งเป็นเมื่อเจ็ดปีก่อน!
แล้วเรื่องราวในอดีตเมื่อเจ็ดปีก่อนก็ผุดขึ้นอีกครั้ง เวลานั้น หลงคือหนึ่งในลูกสมุนฝึกหัดของแก๊งมังกรดำที่ถูกเล้งลากมาขับรถตอนพาตัวจันทร์ชมพูมาฆ่าทิ้งในป่า พร้อมกับเกี๊ยง ฮั้วและฮก หลงถูกสั่งให้นำร่างจันทร์ชมพูไปฝัง แต่เขาก็ไม่กล้า เพราะเห็นว่าเธอยังไม่ตาย โชคดีที่พ้งมาขัดจังหวะ เอาศพผู้หญิงที่ถูกยิงเหมือนจันทร์ชมพูทุกอย่างมาฝังแทน แล้วเอาตัวจริงกลับไป เขาเลยไม่ต้องทำสิ่งที่ไม่เต็มใจ
แต่โชคก็อยู่กับหลงไม่นาน ต้องหนีตายแทบเอาชีวิตไม่รอด เมื่อเล้งสั่งให้เกี๊ยงตามเก็บเขาด้วย เพราะไม่อยากให้มีคนรู้เห็นเรื่องนี้เกินความจำเป็น แต่เขาก็หนีมาได้อย่างหวุดหวิด และกลับสู่แวดวงแก๊งมาเฟียแห่งเยาวราชอีกครั้ง ในโฉมหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มของหงส์ คุณหนูคนสวยแห่งแก๊งหงส์ดำ
แต่สาเหตุที่หลงต้องกลับมาแวดวงมาเฟียอีกครั้ง ก็เพื่อล้างแค้นและตามหาตัวฆาตกรที่ฆ่าลูกเมีย
“ผมรอดแต่เมียกับลูกในท้องถูกฆ่าตาย...ภาพเมียถูกฆ่าต่อหน้าต่อตาแล้วน้ำตาซึม เรารักกันมานาน ผมไม่มีเงินขอเธอแต่งงาน เธอก็อุตส่าห์หนีมาอยู่กับผมที่นี่ ทำไมมันต้องอำมหิตกับเธอขนาดนี้”
ย่าหยาน้ำตาซึม ชะตากรรมของเขารันทดไม่ต่างจากเธอเลย หลงตาแดงก่ำด้วยความแค้นใจ “เธอไม่รู้เรื่องอะไรด้วย เป็ดไก่สักตัวเธอยังไม่เคยฆ่า แล้วไม่ใช่เธอคนเดียว ลูกผมด้วย มันฆ่าลูกที่อยู่ในท้องเมียผมด้วย!”
หลงน้ำตาไหลด้วยความทุกข์ใจที่กักเก็บมานาน ย่าหยาสงสาร เอื้อมมือมากุมปลอบใจ แต่กลับทำให้ธามและหงส์ ซึ่งผ่านมาเห็นโดยบังเอิญ ถึงกับอึ้งด้วยความรู้สึกบางอย่างถาโถมแทบตั้งรับไม่ทันจนต้องพากันเดินหนีจากภาพตรงหน้า เพราะไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาบาดใจนั้นได้อีกแม้แต่วินาทีเดียว
ooooooo
ธามทนเก็บความอึดอัดใจไม่ไหว ต้องหาทางคุยกับย่าหยาตามลำพังหลังงานศพ แต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยให้เธอกลับฉั่วเทียนเหลากับเล้ง เพราะแก๊งเพื่อนสนิทมาตามไปคุยธุระสำคัญ
การตายของสุงทำให้แก๊งทายาทเลือดมังกรต้องหารืออย่างจริงจัง ดูท่าสถานการณ์แก๊งฝ่ายธรรมะจะไม่ค่อยดี เพราะบรรดาแก๊งฝ่ายอธรรม ทำท่าจะกระด้างกระเดื่อง กลัวเสียผลประโยชน์จากธุรกิจค้าของเถื่อน ซ่องและยาเสพติด โดยเฉพาะเล้ง ที่ใครๆก็รู้ว่าอยากครองตำแหน่งนายกสมาคมฯคนใหม่แทนสุงใจแทบขาด!
ธามเป็นตัวแทนเพื่อนๆพูดกับทรงกลด ทายาทเลือดใหม่จากแก๊งเขี้ยวสิงห์ ที่สุงตั้งใจส่งต่อตำแหน่งให้ “จะหนัก จะเหนื่อยยังไงเราก็ต้องสู้ เพราะมันคือสิ่งที่ถูกต้อง พวกเรายกแกให้เป็นตัวแทนนะทรงกลด ผลักดันเรื่องนี้เข้าที่ประชุมสมาคมให้ได้ พวกเราสนับสนุนเต็มที่”
ระหว่างที่พวกแก๊งทายาทเลือดมังกรประชุมกันอย่างเคร่งเครียด เล้งพาย่าหยาแวะชมวิวสวยๆริมแม่น้ำ และถือโอกาสสารภาพความจริงในใจ
ย่าหยาสะใจมาก แต่ยังตีหน้าไร้เดียงสา ไม่รู้เรื่อง จนเล้งต้องพูดตรงๆ
“ฉันไม่ได้ต้องการเธอเป็นคู่รัก ฉันต้องการเธอเป็นคู่ชีวิต” ย่าหยาลอบยิ้มด้วยความสาสมใจ ต่างจากเล้งส่งสายตาหวานเชื่อมให้อย่างไม่ปิดบัง “ฉันอยากให้เธอมายืนเคียงข้างฉันในฐานะภรรยา เธอจะขัดข้องไหม”
“เรื่องนี้สำคัญที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิง เรายังรู้จักกันน้อย ฉันจะรู้ได้ยังไงคะว่าเสี่ยจริงจังกับฉันจริงๆ”
“ฉันไม่เคยขอผู้หญิงคนไหนแต่งงาน เธอเป็นคนแรก...ย่าหยา”
ย่าหยาถึงกับอึ้ง ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะจริงจังถึงขั้นแต่งงาน แต่เล้งไม่ทันสังเกต “ถ้าเธอตกลง ฉันสัญญาจะดูแลเธออย่างดี เธอจะไม่ใช่แค่ภรรยาหัวหน้าแก๊งมังกรดำ แต่ฉันจะทำให้เธอผงาดเป็นหงส์ที่มีอำนาจเหนือมังกรทุกตัว”
“อำนาจ เงิน ยศศักดิ์ไม่ใช่สิ่งสำคัญสำหรับฉัน ความรักสำคัญที่สุด เสี่ยต้องพิสูจน์ให้ฉันเห็นว่ารักฉันจริง”
“ฉันเอาเกียรติของหัวหน้าแก๊งมังกรดำเป็นประกัน”
“ถอดเกียรติ วางตำแหน่ง แล้วพิสูจน์ให้ฉันเห็นในฐานะผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ว่าคุณรักฉันจริงเท่านั้นพอ”
ท่าทางใสซื่อแต่จริงใจของย่าหยา ทำให้เล้งประทับใจมาก...สมแล้วที่เขาจะเลือกเป็นภรรยา
หลังแยกจากย่าหยา เล้งก็เรียกตัวโบตั๋นมาพบ เร่งให้จัดการรวบรัดเฉียงเป็นผัว และดึงตัวมาเข้าแก๊งมังกรดำ แลกกับความปลอดภัยและอิสรภาพของซ้ง นักร้องสาวดาวรุ่งร้องไห้โฮ ขอร้องให้ใช้วิธีอื่น แต่เล้งไม่ยอมขู่เสียงเข้ม
“ชีวิตกู๋ลื้อขึ้นอยู่กับลื้อ จะจงรักภักดีคนที่มันไม่เคยรักลื้อ หรือจะกตัญญูต่อคนที่มีพระคุณก็เลือกเอา”
โบตั๋นเจอกดดันหนักเข้า เลยจำต้องทำตามที่เล้งบอก แต่ไม่วายกินเหล้าย้อมใจจนเมามาย เพราะไม่อาจทนเห็นสภาพตัวเองได้ เฉียงซึ่งกำลังคุมงานที่โรงบิลเลียดถึงกับพูดไม่ออก เมื่อถูกเล้าโลมจากนักร้องสาว
“ถ้าฉันยอมเป็นเมียคุณ คุณจะทำอะไรเพื่อฉันสักอย่างได้ไหม”
เฉียงพยายามข่มใจปฏิเสธ “เพราะความจริงคุณคือเมียเจ้านายผม อย่าทำอย่างนี้กับผมอีก ผมขอร้อง”
โบตั๋นหน้าชา ตัดสินใจหมุนตัวกลับ เฉียงอดเป็นห่วงไม่ได้ รีบผละตามไป โดยไม่รู้เลยว่า จิวแอบเห็นทุกอย่างและย่องตามติด พร้อมกับนึกเคืองเพื่อนรัก ที่กล้าคิดเกินเลยกับเมียเจ้านายเช่นนี้
เวลาเดียวกัน...ย่าหยากลับถึงห้องพัก โดยมีเล้งมาส่ง ธามดักรออยู่แล้ว เหวี่ยงใส่ด้วยความหึง ที่อีกฝ่ายยอมให้หลงถึงเนื้อถึงตัวและขอแต่งงาน ย่าหยาอยากจะเป็น บ้าในความคิดเองเออเองของเขา สวนกลับอย่างเหลืออด
“เรื่องฉันกับอาหลงเป็นเรื่องส่วนตัว และฉันกับเขาคงไม่ได้กอดกันแน่นไปกว่าคุณกับคุณหนูหงส์หรอก”
ธามลุกพรวดมาจับแขนเธอแน่น “อย่าเอาหงส์มาเกี่ยวข้อง”
“คุณรักคนรักของคุณ ฉันก็รักคนรักของฉันมันควรมีใครก้าวก่ายใครไหม”
ธามเถียงไม่ออก แต่ยังเฉไฉกลบเกลื่อน “อย่าคิดว่าตัวเองสำคัญนะ ที่ฉันมาก็เพราะเห็นว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน อ้อ...อย่าให้ฉันรู้ว่าเธอออกไปไหนอีกนะคนตระกูลตั้ง...ถึงเวลานอนก็ต้องนอน!”
ooooooo
ธามจากไปพร้อมกับความฉุนเฉียว ทั้งโกรธทั้งเคืองตัวเองที่ควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้เวลาเห็นย่าหยาอยู่กับคนอื่น และคงเพราะหมกมุ่นกับอารมณ์ขุ่นมัวนี่เอง เลยไม่ทันมองใคร ต่างจากโบตั๋นที่ถึงกับช็อก เมื่อเห็นว่าเขาเดินออกมาจากหอพักของย่าหยา เฉียงตามมาเห็น ก็เข้าใจทุกอย่าง แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากปลอบให้ทำใจ
“จนตายก็คงไม่มีวันเปลี่ยนใจเฮียได้ เฮียแค่เมตตาสงสารฉัน คนไม่รัก ยังไงก็ไม่รัก”
“คนรัก...ยังไงก็รัก ผมกับเฮียต่างกันก็ตรงนี้เอง”
โบตั๋นน้ำตาไหล โผกอดเขาด้วยความซาบซึ้งใจ เสียดายนักที่เฉียงไม่ใช่ธาม
“ผมอยากเป็นเฮีย แต่ความจริงผมคืออาเฉียง มีหน้าที่ซื่อสัตย์ต่อเฮียตลอดชีวิต”
สองหนุ่มสาวคงจะกอดกันอีกนานถ้าจิวซึ่งตามมาทันเห็นและได้ยินทุกอย่างจะไม่โผล่มาขัดจังหวะ พร้อมกับเตือนสติเพื่อนรักให้เลิกคิดยุ่งกับโบตั๋น เพราะเธอคือเมียธาม เฉียงพยายามจะอธิบาย แต่จิวก็ไม่สนใจฟัง
“อั๊วเห็นแบบนี้มาสองครั้งแล้ว ถ้าอั๊วเห็นอีกเป็นครั้งที่สาม อั๊วจะจัดการลื้อสองคนให้สาสมที่ทำกับเฮีย!”
แต่ถึงจะคาดโทษแล้ว จิวก็ไม่หายแค้น ฉวยโอกาสตอนคุยงาน แขวะเฉียง ด้วยหวังขู่อีกฝ่าย ไม่ให้คิดเป็นชู้กับเมียเจ้านาย เฉียงไม่กล้าสู้หน้าเพื่อนรัก ได้แต่ถอนใจยาว และสัญญากับตัวเอง จะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก...
และแล้ววันเลือกตั้งนายกสมาคมเลือดมังกรคนใหม่ก็มาถึง ย่าหยารับคำสั่งจากสุ่ยมาเสิร์ฟน้ำและของว่างแก๊งเพื่อนสนิทของธาม ภรพ ทรงกลดและคณินผ่านมาเห็น ก็จำได้ และเข้าใจว่าเธอคือจันทร์ชมพู อดีตคนรักของชลธี เลยถลาไปทักทาย ย่าหยาชะงัก มองสามหนุ่มด้วยความอึดอัด แล้วปฏิเสธว่าพวกเขาคงจำผิดคน
ภรพ ทรงกลดและคณินอึ้งไปอึดใจ ก่อนที่ภาพในอดีตจะผุดขึ้นมา สมัยที่พวกเขามีโอกาสพบจันทร์ชมพูเป็นครั้งแรก ในฐานะคนรักของชลธี แต่ถึงจะมั่นใจแค่ไหน สามหนุ่มก็ต้องถอย เมื่อเธอยืนกรานว่าชื่อย่าหยา สาวเสิร์ฟหน้าใหม่จากฉั่วเทียนเหลา ธามมาถึงหลังจากนั้นและช่วยยืนยันทุกอย่าง ว่าเธอไม่ใช่อดีตคนรักอย่างที่เพื่อนๆ เข้าใจ แถมโมโหหึงอีกต่างหาก เมื่อเห็นว่าหลงแวะเวียนมาทักทายและช่วยงานเธอตลอด
เล้งมาถึงไม่นานหลังจากนั้น นัดแนะกับย่าหยาเป็นอย่างดี จะแวะไปหาที่ฉั่วเทียนเหลาหลังเลิกงาน เพื่อรับไปทานมื้อดึกและรับผ้าเช็ดหน้าที่เธอรับปากจะปักให้ แต่กว่าจะถึงเวลานั้น เสี่ยใหญ่ก็ต้องหัวเสีย เมื่อได้ฟังนโยบายเปลี่ยนเยาวราชให้เป็นถิ่นมังกรสีขาว ปราศจากธุรกิจค้าของเถื่อน ซ่องและยาเสพติดของทรงกลด
ธามรู้ดีว่าเล้งไม่พอใจหนัก เพราะนโยบายถิ่นมังกรขาวจะทำให้เสียผลประโยชน์มหาศาล แต่ถึงกระนั้น...เขาก็ไม่หวั่น จะร่วมกันกับเพื่อนๆผลักดันนโยบายนี้ให้ถึงที่สุด โดยมีทรงกลด หัวหน้าแก๊งเขี้ยวสิงห์ และนายกสมาคมฯคนใหม่เป็นคนวางแผน จะเกลี้ยกล่อมให้หัวหน้าแก๊งต่างๆยอมโอนอ่อนและทำตามนโยบาย
แก๊งทายาทเลือดมังกรแบ่งหน้าที่ไปเจรจาแก๊งต่างๆ โดยธามรับหน้าที่กล่อมแก๊งอินทรีของเหวินเต๋อและแก๊งกิเลนของหยงเป่า ซึ่งไม่น่าหนักใจมาก ไม่เหมือนหงส์ ต้องรับหน้าที่ไปเกลี้ยกล่อมอ๋า หัวหน้าแก๊งหมูป่า ที่ออกตัวคัดค้านอย่างรุนแรงในที่ประชุม แต่ถึงจะยากแค่ไหน หงส์ก็อยากจะพิสูจน์ตัวเองให้สมกับตำแหน่งหัวหน้าแก๊งหงส์ดำที่เธอเพิ่งได้รับหมาดๆ ธามส่งยิ้มให้กำลังใจน้องน้อยประจำแก๊ง
“คนเลือดร้อนแล้วแสดงออกตรงๆว่าเลือดร้อน ไม่น่ากลัวเท่าคนที่หน้ายิ้ม แต่ข้างในพร้อมแทงเราตลอดเวลา”
ทุกคนเห็นด้วยกับธาม และออกจะนับถือความคิดลึกซึ้งของเขาไม่น้อย แต่ก็แค่เรื่องงานเท่านั้นที่กระทิงหนุ่มจะลุ่มลึกและใจเย็น เพราะเมื่อเป็นเรื่องของย่าหยา สาวเสิร์ฟคนสวยที่หน้าเหมือนจันทร์ชมพูราวกับเป็นคนเดียวกัน บรรดาเพื่อนทุกคนในแก๊งก็เห็นพ้องต้องกัน ว่าธามกลายเป็นคนเลือดร้อนและขี้หึงอย่างที่สุด!
ooooooo
ธามไม่ยี่หระสายตาล้อเลียนจากเพื่อนร่วมแก๊ง เดินหน้าทำตามแผนของทรงกลด ด้วยการนัดเจอเหวินเต๋อและหยงเป่าในบ่ายวันเดียวกัน สองหัวหน้าใหญ่จากแก๊งอินทรีและแก๊งกิเลนยังไม่เชื่อใจตัวกระทิงหนุ่มนัก แต่ก็กล้ามาเจอตามนัด เพราะอยากรู้ว่าธามต้องการอะไร ในสถานการณ์ไม่น่าไว้ใจเช่นนี้
แล้วธามก็ทำให้สองหัวหน้าแก๊งอึ้งไปอึดใจ เมื่อเขาเปิดฉากด้วยเรื่องการสืบหาตัวบงการพังร้านของหยงเป่า และฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าจาง แถมตั้งข้อสังเกตว่าฮั้วอาจจะยังมีชีวิต เพราะควานหาศพเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
เหวินเต๋อกับหยงเป่ามองหน้ากันเครียดๆ ก่อนจะอ้าปากค้าง เมื่อธามดักคออย่างรู้ทัน
“คนที่รู้เรื่องนี้ดีที่สุดคือคนที่อยู่กับอาฮั้วเป็นคนสุดท้าย ซึ่งก็คือกู๋เต๋อ”
“ลื้ออย่ามาโยนขี้ให้อั๊ว อั๊วไม่รู้เรื่อง ตราบใดที่ลื้อตามหาคนที่มันพังร้านอั๊วไม่ได้ ลื้อก็คือคนผิด”
“ถ้ากู๋คิดว่าผมผิด คงยิงผมทิ้งตั้งแต่เหยียบเข้ามาที่นี่แล้ว...ขอบคุณนะครับที่เชื่อใจผม ที่แวะมาวันนี้ ผมต้องการจะบอกกู๋ว่าผมไม่ได้ลืมหรือเพิกเฉย ผมจะทำตามสัญญา ลากตัวคนผิดมาลงโทษให้ได้!”
ระหว่างที่ธามคร่ำเคร่งกับแผนการของทรงกลด... โบตั๋นร้องไห้ระบายกับหยกมณีด้วยความอึดอัดใจ ที่กระทิงหนุ่มทำท่าจะเปลี่ยนใจไปหาย่าหยา นักร้องสาวคนดังพยายามปลอบนักร้องสาวรุ่นน้องให้ทำใจ เพราะความรักเป็นเรื่องบังคับกันไม่ได้ นอกจากต้องยอมรับความจริง แต่โบตั๋นก็ดื้อรั้น อยากเอาชนะ
“ถ้างั้นเธอก็ต้องหลอกตัวเองไปเรื่อยๆว่าเฮียรักเธอ...รักเธอคนเดียว”
โบตั๋นร้องไห้โฮด้วยความสะเทือนใจ หยกมณีสงสาร โอบปลอบพร้อมกับเตือนสติ
“ถ้าเราเข้มแข็ง เราจะไม่ตายเพราะความรัก และถ้าเราเข้มแข็งพอ เราก็จะรักใครๆได้อีก ขึ้นอยู่กับตัวเราเองว่ากล้าเผชิญหน้าสู้ความจริงแล้วเริ่มต้นใหม่หรือเปล่า”
คำพูดของหยกมณีทำให้คิดหนัก สุดท้ายโบตั๋นก็ทนเก็บความอึดอัดใจไม่ไหว ตัดสินใจจะไปพูดกับธามตรงๆ แต่ภาพเขาเดินจ้ำอ้าวเข้าหอพักของย่าหยาในเย็นวันเดียวกัน ก็ทำให้นักร้องสาวดาวรุ่งถึงกับหน้าซีดเผือด กว่าจะรวบรวมสติได้ และรู้ตัวอีกทีเธอก็ไปยืนแอบฟังทั้งสองคุยกันผ่านประตูห้องที่แง้มๆอยู่เสียแล้ว
ธามไม่รู้ตัวว่าโบตั๋นแอบตามมา มัวโมโหหึง ที่เห็นย่าหยาปักผ้าเช็ดหน้าให้เล้ง สาวเสิร์ฟต้องแหวกลับเสียงเขียว ให้เขาเลิกยุ่งและวุ่นวายกับชีวิตเธอสักที
“เราสัญญาเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะยุ่งเรื่องส่วนตัวฉันได้ทุกเรื่อง”
“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ในเมื่อฉันประกาศกับเธอชัดเจนว่าจะทำให้เธอรักฉันให้ได้”
สิ้นคำประกาศกร้าวของธาม โบตั๋นก็ตัวชา น้ำตาไหลพรากอย่างช่วยไม่ได้ และแทบกลั้นเสียงสะอื้นไว้ไม่อยู่ เมื่อเห็นธามก้าวหาย่าหยาช้าๆและดึงตัวมาจูบอย่างเร้าร้อนและดุดัน นักร้องสาวดาวรุ่งหมดความอดทน ผลุนผลันออกไปด้วยความช้ำใจ เลยไม่ทันเห็นย่าหยาตบหน้ากระทิงหนุ่มฉาดใหญ่ พร้อมถ้อยคำตัดพ้อที่ทำหยาบคายกับเธอเช่นนี้ ธามถูกตบเลยได้สติ แต่ไม่ยอมขอโทษ ตีหน้าบึ้งโมโหกลบเกลื่อนและปึงปังออกจากห้องไป
ย่าหยามองตามหลังกระทิงหนุ่มด้วยความคับแค้นใจ โกรธทั้งเขาและตัวเองที่เผลอไผลหวั่นไหวไปกับเขาด้วย
“กลับมาสักทีพี่ธี จะฆ่าจันทร์ลงโทษจันทร์ยังไงก็ได้ อย่าปล่อยให้จันทร์อยู่กับเขา อย่าลงโทษจันทร์แบบนี้พี่ธี”
ไม่ต่างกันกับธาม ไม่ได้รู้สึกดีกับการกระทำรุนแรงแบบนั้น แต่รู้สึกผิด และหงุดหงิดมากกว่าที่ย่าหยา
ทำให้เขาสูญเสียการควบคุมตัวเองจนแทบลืมเลือนความเจ็บช้ำครั้งเก่าในอดีตกับจันทร์ชมพู
“ไม่...ฉันจะไม่มีใจให้ใครอีก ในชีวิตฉันมีแต่ป๊ากับม้าเท่านั้น เอาความอ่อนแอออกจากตัวฉันนายธี ฉันไม่ต้องการมัน ไม่ต้องการรักใคร ไม่ต้องการความรักจากใคร!”
ooooooo
เล้งไม่รู้ว่าแก๊งทายาทเลือดมังกรมีแผนอะไรร่วมกัน หลังงานเลือกตั้งนายกสมาคมฯคนใหม่ แต่ก็พอเดาได้ ว่าทรงกลดต้องหาทางเกลี้ยกล่อมแก๊งต่างๆให้ร่วมมือแน่ เสี่ยใหญ่เลยคิดแผนขัดขวาง ด้วยการให้เกี๊ยงไปนัดอ๋า หัวหน้าแก๊งหมูป่า แกนนำคัดค้านนโยบายถิ่นมังกรขาวมาพบ โดยกำชับไม่ให้บอกใคร
ส่วนโบตั๋น...เจ็บแค้นเรื่องธามปันใจให้ย่าหยา บวกกับอารมณ์ชั่ววูบ เลยตัดสินใจจะทำตามแผนของเล้ง ด้วยการเสียสละตัวเองเป็นเมียเฉียง และดึงเขามาอยู่แก๊งมังกรดำให้ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน ให้เสี่ยใหญ่รวบรัดย่าหยาเป็นเมีย และแยกตัวออกจากธามให้เร็วที่สุด เล้งแสยะยิ้มร้าย ชอบใจที่ความอิจฉาริษยาของผู้หญิงทำให้เรื่องทุกอย่างง่ายขึ้น จึงตอบตกลงแบบไม่ลังเล...ไหนๆก็อยากได้ย่าหยาเป็นเมียอยู่แล้ว แบบนี้ก็ยิ่งดี...ยิงปืนนัดเดียวได้นกตั้งหลายตัว!
และเพื่อกันความผิดพลาด เล้งเลยส่งฮกไปช่วยโบตั๋น โดยการรับหน้าที่เอาจดหมายไปส่งให้เฉียงเพื่อนัดเขาออกมาพบ แต่ทั้งหมดก็ไม่รอดพ้นสายตาของจิว ซึ่งคอยจับผิดเฉียงมาตลอดหลังเหตุการณ์น่าละอายที่ผ่านมา แล้วก็ถึงกับโกรธจนเลือดขึ้นหน้า จนต้องแล่นไปบอกธามถึงความชั่วของเพื่อนรัก เมื่อรู้ว่าเฉียงยอมไปพบโบตั๋นจริงๆ
ธามไม่อยากเชื่อว่ามือขวาคนสนิทจะกล้าทรยศ แต่จิวก็ยืนกราน เพราะแอบเห็นมาหลายครั้ง แถมยังยกเรื่องในอดีต เมื่อครั้งเขายังเป็นนักศึกษาแพทย์ แต่ต้องระเห็จออกจากมหาวิทยาลัยอย่างไร้ศักดิ์ศรี เพราะถูกคนรักสวมเขา
“อั๊วต้องออกจากมหาวิทยาลัย ต้องติดคุกเพราะถูกผู้หญิงหักหลัง ถ้าเฮียไม่ช่วยอั๊วไว้ ไอ้ชู้นั่นคงยิงอั๊วทิ้งกลางป่าตั้งแต่ถูกส่งตัวเข้าคุกไปแล้ว อั๊วไม่อยากให้เฮียมีสภาพแบบเดียวกับอั๊ว โดนเมียกับเพื่อนรักทรยศต่อหน้าต่อตา!”
จิวกัดฟันกรอดด้วยความแค้นใจแทนเจ้านายหนุ่ม ธามไม่ปักใจเชื่อ แต่ก็อดหวั่นไม่ได้ จนต้องผละไปหาโบตั๋นถึงฉั่วเทียนเหลา แต่ที่สองหนุ่มไม่รู้ คือเฉียงตามฮกไปพบโบตั๋นที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แล้วก็ถึงกับอ้าปากค้างแทบลืมหายใจ เมื่อเห็นว่านักร้องสาวดาวรุ่ง
นั่งอยู่ในห้องตามลำพัง พร้อมกับชุดนอนลูกไม้โปร่งบางจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน!
ขณะที่โบตั๋นใช้เสน่ห์และมารยาสาไถยที่มีในตัวทุกอย่างยั่วยวนเฉียง เล้งนัดเจอกับอ๋าในคืนเดียวกันที่โรงฝิ่น โดยไม่มีใครในแก๊งหมูป่ารับรู้ และลงมือยิงทิ้งให้ตายคาที่อย่างเลือดเย็นที่สุด ก่อนจะสั่งให้เกี๊ยงแบกศพอ๋าไปทิ้งหน้าบ้านทรงกลด เพื่อป้ายความผิดและสร้างภาพลักษณ์ไม่ดีให้ ว่าถ้าใครขัดขวางนโยบายถิ่นมังกรขาว จะต้องตายแบบนี้
แผนใส่ร้ายทรงกลดเป็นไปด้วยดี แต่แผนลวงเฉียงกลับล้มเหลวไม่เป็นท่า เมื่อฮกซึ่งเฝ้าสังเกตการณ์ที่หน้าโรงแรม เห็นมือขวาคนสนิทของธามวิ่งออกมา หลังจากเข้าไปเจอกับโบตั๋นไม่กี่นาที เล้งโกรธมาก จัดการสั่งให้ฮกวางยาสองหนุ่มสาว เพื่อรวบรัดตัดความ เพราะไม่มีเวลาแล้ว...ถ้าหวังรอฝีมือโบตั๋น แผนคงแตกเสียก่อน
เวลาเดียวกันที่ฉั่วเทียนเหลา...ย่าหยาเอาผ้าเช็ดหน้าที่ปักให้เล้งเป็นพิเศษตามสัญญามาหยดยาพิษ แต่ธามซึ่งจับตาดูเธอตลอดผ่านมาเห็นและรู้ทัน เลยพยายามยับยั้ง อยากให้จับเล้งเป็นๆมากกว่า แต่ย่าหยาก็ไม่ยอม
“ทุกครั้งที่ฉันเห็นหน้ามัน ฉันเห็นเงาสะท้อนพ่อแม่ฉันอยู่ในนั้นด้วย คุณรู้ไหมว่าท่านทรมานแค่ไหน”
“คงไม่ต่างจากคนที่ถูกเผาทั้งเป็น ฉันเจ็บไม่น้อยกว่าเธอ แต่...อย่าให้ถึงกับตาย!”
ย่าหยาผลุนผลันออกไปแล้ว โดยไม่ยอมรับปาก ธามเลยต้องไปถ่วงเวลาเล้ง และยืมมือหยกมณีไปเอาผ้าเช็ดหน้ามาให้แทน แต่โบตั๋นกับเฉียง ซึ่งยังเข้าหน้ากันไม่ติด โผล่มาขัดจังหวะ พร้อมกับคณินที่แวะมาแจ้งข่าวการตายของอ๋า ธามเลยต้องผละไปโรงพยาบาลกับเพื่อนรัก โดยสั่งการให้จิวไปปิดโรงบิลเลียดและตามไปสมทบ ส่วนเฉียง ให้ไปทำบัญชีที่โกดังข้าวของคณิน
ooooooo
ธามแยกตัวไปประชุมกับแก๊งเพื่อนสนิทที่โรงพยาบาลเรื่องการตายอย่างเป็นปริศนาของอ๋า ส่วนจิวไปจัดการปิดโรงบิลเลียดตามคำสั่งและตามไปสมทบเจ้านายหนุ่ม มีเพียงเฉียง ตัดสินใจนั่งคุยกับโบตั๋นหลังเลิกงาน ด้วยความสงสารและเห็นใจ โดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะถูกเธอกับฮกวางยาในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
โบตั๋นลำบากใจมาก ไม่ได้อยากทำร้ายธาม โดยดึงเฉียงมาเป็นเครื่องมือเช่นนี้ แต่เธอก็กดดันมาก เพราะถูกเล้งบังคับ และเอาชีวิตซ้งมาขู่ สุดท้ายนักร้องสาวดาวรุ่งก็ต้องยอมทำตามแผน แกล้งตีหน้าเศร้าให้เฉียงตายใจอีกครั้ง และจัดการวางยาตามคำสั่ง แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีแวบสุดท้าย ก็ทำให้เปลี่ยนใจ เธอพยายามจะยับยั้งแผนการด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่ทันการณ์เสียแล้ว เมื่อฤทธิ์ยาทำให้ตัวเองและเฉียงแทบควบคุมร่างกายไม่ได้
เฉียงกับโบตั๋นกระเสือกกระสนไปเอายาถอนพิษที่โรงบิลเลียดของธาม เพราะนักร้องสาวทิ้งไว้ที่นั่น โดยไม่รู้เลยว่าย่าหยา ซึ่งประคองหยกมณีที่มึนหัวเพราะดันสูดพิษในผ้าเช็ดหน้าที่แย่งมาจากเล้งไปโรงพยาบาล ผ่านมาเห็น และมองตามด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่มีเวลาปะติดปะต่อเรื่องราวมาก เพราะเป็นห่วงอาการของหยกมณีมากกว่า
ไม่ใช่แค่ย่าหยากับหยกมณีที่แอบเห็นเฉียงกับโบตั๋น เล้งก็เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง และไม่รอช้าจะบอกเรื่องนี้ให้ธามรู้ เมื่อเห็นว่ากระทิงหนุ่มตามหาตัวคนสนิทไม่เจอที่โกดังของคณิน จิวมองหน้าเจ้านายหนุ่มเครียดๆ ก่อนจะพยักหน้าให้กันอย่างรู้กัน และพากันไปที่โรงบิลเลียดเพื่อพิสูจน์ความจริง
ด้านเฉียงกับโบตั๋น...พยายามขัดขืนและต่อต้านความต้องการดิบเถื่อนของตัวเองอย่างหนัก แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว โผหากันอย่างเร่าร้อน ตามแรงพิษสวาทร้อนแรงเพราะฤทธิ์ยา และทันทีที่ผละจากกันก็ต้องผงะ เมื่อเห็นธามกับจิว ยืนมองอยู่แล้วจากหน้าห้อง พร้อมสีหน้าและท่าทางตื่นตะลึง ไม่อยากเชื่อเลยว่าเฉียงกับโบตั๋นจะกล้าทำเรื่องเช่นนี้!
จิวได้สติก่อนเพื่อน ควักกรรไกรประจำแก๊ง ถลาจะแทงเฉียงด้วยความโกรธแค้น ธามต้องห้ามไว้ และสั่งให้ไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก ก่อนจะหันมาส่งสายตาเข้มให้สองผัวเมียหมาดๆ และบอกให้แต่งตัวออกไปคุยกันข้างนอก
โบตั๋นกับเฉียงรู้สึกผิดมาก ที่ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผลและความถูกต้อง ไม่ต่างจากธาม ต้องต่อสู้กับใจตัวเองอย่างหนัก ไม่ให้ความเจ็บแค้น ทำร้ายคนสองคนที่เขาเคยรักและผูกพันสุดหัวใจ กระทิงหนุ่มสูดลมหายใจยาว ก่อนจะขอกรรไกรประจำแก๊งของเฉียง เงื้อขึ้นสุดแขน และปักลงบนโต๊ะบิลเลียดเต็มแรง พร้อมประกาศกร้าว
“นับจากวินาทีนี้ ลื้อไม่ใช่คนของแก๊งกระทิง!”
“เฮีย...ฆ่าอั๊วเถอะ ฆ่าอั๊วให้ตาย อย่าให้อั๊วตายทั้งเป็นแบบนี้”
“ลื้อต่างหากที่ฆ่าอั๊วทั้งเป็น ส่วนเธอ...โบตั๋น เธอเป็นอิสระ เราไม่มีพันธะต่อกัน...ลื้อสองคนตายจากอั๊วไปแล้ว”
โบตั๋นหน้าซีดเผือด แม้รู้ดีว่าจะเจอผลตอบรับแบบนี้ แต่ก็ทำใจไม่ได้ ธามประสาทเสียไม่แพ้กัน แต่ต้องตัดใจ แถมกระชากผ้าปูโต๊ะที่เคยถูกโบตั๋นทำน้ำชาผสมยาพิษหกใส่เมื่อหลายวันก่อน โยนใส่หน้าเธออีกต่างหาก
“คิดกำจัดเฮียกระทิง มันไม่ง่ายนักหรอก...ไปได้แล้ว!”
เฉียงพาโบตั๋นออกไปในสภาพเหมือนไร้วิญญาณ โดยมีจิวมองตามด้วยความโกรธแค้น และตัดสินใจถลาตามติดไปเอาเรื่อง ย่าหยากับหยกมณีซึ่งเพิ่งกลับจากโรงพยาบาลผ่านมาเห็น ก็ถึงกับตะลึง เมื่อเห็นเฉียงถูกจิวประณาม
“ลื้อลืมวันที่เฮียช่วยชีวิตลื้อ วันที่เฮียต้องเจ็บตัวแลกกับเงินที่ลื้อต้องส่งไปให้แม่กับลูกลื้อแล้วหรือ ลื้อถึงกล้าเป็นชู้กับเมียเฮีย ลื้อยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า”
จบคำก็ชกหน้าเพื่อนรักด้วยความแค้นใจ หยกมณีกับย่าหยาถลาไปห้าม เช่นเดียวกับโบตั๋น โพล่งออกไปเสียงลั่น ว่าทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของเฉียง แต่เป็นเพราะเธอคนเดียว จิวชะงัก หันขวับไปทางนักร้องสาว
“จริงสิ...ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง ชายชู้กับหญิงชั่ว ลื้อสองคนนี่เหมาะสมกันจริงๆ”
จิวหุนหันแยกไปแล้ว เช่นเดียวกับโบตั๋นที่ประคองเฉียงออกไป ทิ้งย่าหยากับหยกมณีให้มองตามด้วยความสงสารและเห็นใจทุกฝ่าย โดยเฉพาะสาวเสิร์ฟจอมห้าว เป็นห่วงธามเหลือเกิน...ไม่รู้ว่าป่านนี้เขาจะเป็นอย่างไรบ้าง
ooooooo
โบตั๋นละอายแก่ใจมาก ตัดสินใจย้ายออกจากห้องพักของธาม ไปหาที่อยู่ใหม่ เฉียงตามไปช่วยเก็บของเงียบๆ และถือโอกาสขอโทษที่ทำให้เรื่องลุกลาม นักร้องสาวดาวรุ่งถอนใจยาว รู้ดีว่าทุกอย่างไม่ใช่ความผิดของเขาเลย
“ไม่ต้องขอโทษ เพราะคุณต้องอยู่กับฉัน...หรือคุณจะทิ้งฉันไปอีกคน”
“ผมทำผิดกับเฮีย ผมสมควรตาย...แต่ผมก็รักคุณเหลือเกิน”
ธามช้ำใจไม่แพ้เฉียงและโบตั๋น ไม่คิดมาก่อนเลย ว่าคนสองคนที่ไว้ใจให้อยู่ข้างๆจะกล้าทำร้ายเขาแบบนี้ ย่าหยาทนเก็บความเป็นห่วงไว้ไม่ไหว ต้องแอบปีนไปหาเขาในบ้าน และเอื้อมมือไปจับเพื่อปลอบประโลม
“ฉันรู้ว่าคุณใจสลาย ฉันเข้าใจว่าคุณรู้สึกยังไง แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมฉันถึงอยากมาอยู่ข้างๆคุณตรงนี้”
ย่าหยาเอียงศีรษะไปซบไหล่หนา ธามถึงกับนิ่งไปอึดใจ อดคิดถึงจันทร์ชมพูที่ชอบทำท่าแบบเดียวกันขึ้นมาไม่ได้ แต่สุดท้ายอารมณ์พลุ่งพล่านในอก ก็ทำให้โพล่งไล่เธอออกไป
“กลับไปซะ ฉันอยากอยู่คนเดียว...ฉันไม่ต้องการใคร ไม่รักใคร ฉันไม่ต้องการใครอีกแล้ว!”
คำประกาศกร้าวของเขาทำให้ย่าหยาเจ็บแปลบ ตัดใจลุกพรวดออกไปโดยไม่เหลียวหลัง เลยไม่ทันเห็นว่าธามมองตามเธอทั้งน้ำตา อยากจะได้กำลังใจจากเธอไม่น้อย แต่เขาก็ไม่อยากรักใครให้ช้ำไปกว่านี้อีกแล้ว
ย่าหยาบอบช้ำจิตใจไม่ต่างจากธาม ทั้งโกรธและเกลียดความรู้สึกของตัวเอง ที่เผลอหวั่นไหวไปกับธาม
“หยาขอโทษค่ะพี่ธี หยาขอโทษ...ขอโทษ”
แต่ถึงจะพร่ำบอกตัวเองตลอดคืน ไม่ให้ใส่ใจกระทิงหนุ่มอีก ย่าหยาก็ทนดูดายไม่ได้ แอบเข้าไปในบ้านเขาแต่เช้า และทำข้าวต้มปลาทิ้งไว้ให้ ธามได้แต่มองมื้อเช้าตรงหน้าด้วยสายตานิ่งๆ น่าแปลกใจที่เขาไม่โกรธที่เธอเข้ามาวุ่นวาย แถมปฏิเสธไม่ได้ด้วยซ้ำ ว่ารู้สึกดีอย่างประหลาดที่มีคนเป็นห่วง
ฝ่ายเล้ง...เดินหน้าแผนการดึงเฉียงมาเป็นพวกในเช้าวันต่อมา ด้วยการจ้างให้ลูกน้องปลายแถวแก๊งกระทิงลอบทำร้ายเฉียง ระหว่างที่เขาตระเวนหาที่อยู่ใหม่กับโบตั๋น เฉียงระวังตัวอยู่แล้ว และมองเสี่ยใหญ่ด้วยความสงสัย แล้วก็ถึงบางอ้อ เมื่อเล้งพาเขากับโบตั๋นไปพักที่บ้าน และยื่นข้อเสนอให้เป็นมือขวา
“ตอนนี้ลื้อก็เหมือนเจ้าไม่มีศาลแล้วนะอาเฉียงลื้อก็รู้ว่าใครๆก็เกรงใจเฮียลื้อทั้งนั้น ลื้อไปหยามอีแบบนี้ อีต้องให้คนตามเก็บลื้ออยู่แล้ว” เฉียงไม่อยากทำร้ายธามอีก ปฏิเสธและบอกจะกลับเซี่ยงไฮ้ เล้งเลยต้องพยายามใจเย็นและกล่อมต่อ “แล้วทิ้งผู้หญิงที่ลื้อรักไว้ข้างหลัง ให้คนด่าว่าอีว่ามีชู้ แล้วชู้ก็ทิ้งอีอย่างนั้นหรือ”
โบตั๋นน้ำตาไหลด้วยความสะเทือนใจ เฉียงถึงกับพูดไม่ออก เล้งเลยถือโอกาสสำทับ กดดัน
“ลื้อกลับเซี่ยงไฮ้ ศัตรูเก่าของลื้อก็ตามเล่นงาน ลื้ออยู่ที่นี่ ลื้อก็ต้องทำงาน ไม่งั้นแม่กับลูกสาวลื้อจะกินอะไร”
“ดูเหมือนเสี่ยจะรู้ประวัติอั๊วไปซะทุกเรื่อง”
“เลือกเอา...จะยอมเป็นหมาหัวเน่า หรือมือขวาแก๊งมังกรดำ!”
ระหว่างที่เฉียงต้องตัดสินใจ ธามมาดักรอย่าหยา เตือนไม่ให้เข้าใกล้เล้งในช่วงนี้
“เธอก็รู้นะว่าปลายทางจะเป็นยังไง อย่าเอาตัวมาเสี่ยงเลย”
“นั่นล่ะที่ฉันต้องการ คุณทำงานของคุณไป อย่าพลาดแล้วกัน ถ้าพลาดมาถึงฉันล่ะก็ ฉันไม่ปล่อยมันแน่”
ย่าหยาเชื่อว่าความสวยและความเหมือนหลิว–เจียหลินจะทำให้เล้งหลงกล และไม่ทันระวังตัว แต่ธามกลับไม่คิดเช่นนั้น เขารู้ดีว่าคนอย่างเสี่ยใหญ่ไม่เคยรักใครมากกว่าตัวเอง
“จะมั่นใจเสน่ห์ตัวเองอะไรขนาดนั้น ฉันเตือนเธอด้วยความหวังดีนะ”
“ขอบคุณ แต่ฉันมั่นใจมาก”
“เสี่ยเล้งมันไม่รักใครจริง มันเป็นคนไม่มีหัวใจ”
“เหมือนคุณไง ไม่มีหัวใจ รักใครไม่เป็น”
“ทำไมฉันจะรักใครไม่เป็น...”
ธามผลักตัวเธอเข้ากำแพงไม่ไกลกันนั้น แล้วโน้มตัวไปจูบอย่างดูดดื่ม ย่าหยาผลักตัวเขาออก ตบหน้าเต็มแรง แล้วแขวะถึงหงส์ว่าหากเป็นคุณหนูคนสวย เขาคงไม่กล้าทำรุ่มร่ามเช่นนี้ ธามเลยได้สติ ขอโทษเสียงอ่อน
แต่ย่าหยาก็ไม่หายโกรธ โพล่งออกไป “ไม่ใช่คุณไม่มีหัวใจ แต่คุณเลือกจะมอบหัวใจให้ใครต่างหาก”
ธามพยายามจะอธิบายและแก้ตัว แต่ย่าหยาก็ผละจากไปแล้ว กระทิงหนุ่มเลยได้แต่ตะโกนไล่หลัง
“ขอบใจนะ ข้าวต้มชามนั้น...ฉันรู้สึกดีขึ้นจริงๆ”
ooooooo
หลังเกลี้ยกล่อมให้เฉียงรับข้อเสนอไปพิจารณาได้แล้ว เล้งก็จัดการฆ่าปิดปากลูกน้องปลายแถวจากแก๊งกระทิงทั้งหมด กันไม่ให้ใครสาวถึงตัว ฮกเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง หดหู่และสมเพชเวทนาชะตากรรมของเหล่าผู้เคราะห์ร้าย สุดท้ายเลยตัดสินใจบอกความจริงกับโบตั๋นเรื่องซ้ง
“อั๊วไม่อยากให้ลื้อตั้งความหวังจะได้เจอกู๋ เหมือนกับอั๊วที่คิดว่าจะได้เจออาฮั้วน้องชายอั๊ว กู๋ลื้อตายแล้ว ตายตั้งแต่วันที่คุณหนูหงส์ขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊ง”
โบตั๋นหน้าซีดเผือด ความคิดจะฆ่าตัวตายหนีอาย และช่วยเฉียงไม่ให้ต้องลำบากใจมลายหาย เหลือไว้แต่ความโกรธแค้น ฮกเห็นเธอเงียบ เลยตัดสินใจเล่าต่อว่า เล้งรู้เรื่องทุกอย่างดี “เสี่ยรู้ว่าอาซ้งถูกแก๊งหงส์ดำจับตัวไป เลยให้อั๊วตามไปดู อาซ้งไม่ยอมปริปากว่าใครสั่งให้ฆ่าเถ้าแก่สุง สุดท้ายอีก็เลือกจะกระโดดตึกตาย”
โบตั๋นร้องไห้โฮ ไม่อยากเชื่อ ฮกเลยต้องหยิบกางเกงตัวเก่าของซ้งที่เขาใส่ตอนตายไปให้ดู นักร้องสาวดาวรุ่งถึงกับพูดไม่ออก จำได้ดีว่าตัวเองเป็นคนชุนรอยขาดใต้ขอบกางเกงให้อาหนุ่ม ก่อนที่เขาจะไปปฏิบัติภารกิจครั้งสุดท้าย เฉียงมองมาด้วยความสงสารและเห็นใจ ดึงตัวเธอมากอดไว้และสัญญาหนักแน่นจะเป็นคนดูแลเธอเองนับแต่นี้
ฝ่ายธาม...ไม่ละความพยายามจะขัดขวางแผนการของย่าหยา ที่จะใช้เสน่ห์ตัวเองทำให้เล้งหลงใหลเพื่อฉวยโอกาสลอบฆ่า จนถึงกับตามบุกไปที่ห้องแต่งตัวของเธอในฉั่วเทียนเหลา และวุ่นวายกับเสื้อผ้าของเธอ ย่าหยาถอนใจเหนื่อยหน่าย ไม่เข้าใจว่าเขาจะทำแบบนี้เพื่ออะไร แต่หลอกถามเท่าไหร่ กระทิงหนุ่มก็ไม่ยอมบอก แถมเฉไฉเปลี่ยนประเด็นว่าไม่ได้เป็นห่วงเธอ แค่ต้องการรักษาภาพพจน์ของคนในครอบครัวเท่านั้น
“นี่มันคืองาน เธอคงไม่อยากเป็นเมียเสี่ยเล้งจริงๆใช่ไหม”
“ก็ไม่แน่...ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว”
ท่าทางไม่ยี่หระของเธอ ทำให้เขาโมโหหึงโดยไม่รู้ตัว “อย่ามายั่วนะย่าหยา”
“จะทำอะไรก็นึกถึงคุณหนูหงส์ให้มากๆ”
“จะพูดอะไรก็นึกถึงอาหลงให้มากๆเหมือนกัน”
ธามผลุนผลันออกไปแล้วด้วยความหัวเสีย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นบ้าไปกับเธอทำไม เช่นเดียวกับย่าหยา สติแตกเมื่อต้องต่อปากต่อคำกับเขา จนถึงกับต้องสูดลมหายใจยาว ไม่ให้หัวใจหวั่นไหวไปมากกว่านี้
บ่ายวันเดียวกันที่หลุมศพซ้ง...โบตั๋นไปเคารพศพอาหนุ่มเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับเฉียง แววตาบอบช้ำเพราะผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ทั้งโกรธและแค้นเล้งนัก ที่กล้าใช้คนที่เธอรักเป็นเครื่องมือทำเรื่องชั่วช้าเช่นนี้
“มันโกหกฉัน หลอกใช้ฉัน หลอกให้ฉันฆ่าคนที่ฉันรัก หลอกให้ฉันนอนกับคนที่ฉันไม่ได้รัก มันยังเห็นฉันเป็นคนอยู่หรือเปล่า ฉันขอโทษด้วยนะที่ดึงคุณเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”
เฉียงต้องปลอบให้ทำใจ “มันผ่านไปแล้ว ผมยอมรับชะตากรรม ทั้งเรื่องเฮียและเรื่องที่คุณไม่ได้รักผม เราย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ ที่ผ่านมาเราผิด ถึงเวลาแล้วที่เราต้องทำอะไรให้มันถูกต้องสักที คุณกับผมต้องร่วมมือกัน!”
ooooooo
